Le Corbier 2001   

Na een prachtige skivakantie in januari in La Plagne zijn we wederom naar Frankrijk gereden om nogmaals van de sneeuw te genieten, echter nu met een voorjaarszonnetje in maart.

Het skigebied Grand Large van Le Corbier en La Toussuire bestaat uit ruim 125 kilometer piste.  Met de huidige busverbinding tussen St. Jean d'Arves en St. Sorlin d'Arves ben je binnen 10 minuten in een gebied van 80 km met extra ski- en snowboard mogelijkheden. Dit gedeelte van het gebied bestaat uit prachtige rode en zwarte pistes (meerprijs skipas ca. fl. 40,-), althans dit staat vermeld in de diverse skigidsen. Helaas hebben wij door slechte weersomstandigheden dit laatste gebied niet kunnen bezoeken. Het totale gebied staat beter bekend onder de naam: 'Super Grand Large'. Het ligt in de lijn der verwachting dat in de toekomst deze gebieden worden verbonden door middel van liften. Le Corbier ligt op een hoogte van 1.550 meter

Heenreis

Toen wij uit Rotterdam vertrokken............ inderdaad want één stap buiten de deur en dan begint voor mij altijd de vakantie. Auto inpakken dus en wegwezen. En wel naar het Centraal Station in Rotterdam om Tamara op te halen. En wachten bij het station in Rotterdam doe je natuurlijk in je auto, anders is de kans groot dat de inhoud of zelfs de auto er niet meer staat wanneer je terug komt. Mijn besluit om nog wat extra frans geld mee te nemen via het Grenswisselkantoor heb ik dus maar uitgesteld tot de eerste de beste pinautomaat in Frankrijk. Daarna met spoed (gaat anders van je vakantietijd af...) naar Breda gereden om Robje op te halen. Het inpakken van de auto's ging een stuk sneller dan de vakantie in januari. De geringe hoeveelheid bagage van onze vrouwelijke reispartner kan hierbij een rol gespeeld hebben. Nog voor dat we de grens over rijden geven we onze auto nog wat te drinken (Na Maastricht zit er inderdaad nog een BP benzinepomp) en rijden daarna door via Luik naar Luxemburg. Dat VIA kunt u hierbij letterlijk nemen want wanneer u dacht dat wij dit keer in Luik in één keer goed zouden rijden.......... dan moeten wij u hierbij toch echt teleurstellen. Altijd leuk dat centrum van Luik (midden in de nacht) !!! Affijn volgend jaar beter zullen we maar zeggen. Overigens verschenen rond dit tijdstip ook de eerste SMS'jes van Ome Willy en vijf minuten later belde Pieter uit Corbier om te vragen waar we inmiddels zaten.

Het was duidelijk dat het hoogseizoen voorbij was; het was dan ook erg rustig op de weg. Toch moet je dan oppassen dat je aandacht niet verslapt. Een brandende vrachtwagen langs de kant van de weg zorgde even voor opschudding. Juist op het moment dat wij de vrachtwagen passeerden rolde er een brandend onderdeel tegen onze auto. Gelukkig leverde dit geen schade op. 's Ochtends vroeg arriveren wij in St. Jean de Maurienne. Zo rond de klok van 08.00 uur (het was inmiddels alweer licht geworden) kwamen wij tot de ontdekking dat alles in de omgeving zo groen was als gras; en dat met nog twintig kilometer te rijden ....?? Wij begonnen ons toch een beetje zorgen te maken. De laatste paar kilometer bestaat uit een gigantische klim naar Corbier. En gelukkig zagen we op ca. 1000 meter de eerste auto's met een verse laag sneeuw naar beneden rijden. In de laatste vier kilometer werd ook de omgeving wit en uiteindelijk kwamen wij in een flinke sneeuwbui terrecht. Het heeft enige moeite gekost, maar we hebben Le Corbier gehaald zonder sneeuwkettingen. Direct bij bovenkomst zagen wij het appartement reeds liggen: 'Etoile des Neiges'. Het is namelijk één van de eerste gebouwen die je tegenkomt............En toen was er natuurlijk koffie !

Etoile des Neiges

Alvorens ik verder ga met m'n verhaal wil ik in iedergeval de volgende mensen van o.a. GoGo-tours bedanken voor deze gezellige week: Pieter, Henk, Johan, José, Susan, Jerommeke, Zi-za-Sandra en Garry. Mede namens Robbert hopen wij dat we jullie de komende jaren weer een keer tegen het lijf lopen, al dan niet in de sneeuw !! Was getekend...........de afwasploeg.

Het slechte weer was mede oorzaak dat wij niet gelijk zijn gaan skiën, vermoeidheid was namelijk de andere reden. Tijd dus om het 'centrum' van Corbier maar eens te gaan bezoeken. Het leuke hiervan is dat je helemaal naar de andere kant van Le Corbier kunt lopen zonder ook maar één stap buiten de deur te zetten. Alle appartementen, restaurants en winkeltjes zijn met elkaar verbonden d.m.v. één groot gangenstelsel. Je kunt daar trouwens tevens flink aan je conditie werken. Ik ben zelf gestopt met het tellen van de trappen na een minuut of tien (dus de skates kun je thuis laten).

Natuurlijk kwamen wij deze week om van de sneeuw te genieten. Maar de weergoden lieten ons deze week een klein beetje in de steek. Dus automatisch ga je 's avonds iets langer door met stappen. Je zou het niet verwachten van zo'n klein plaatsje in Frankrijk, maar het uitgaansleven was daar uitzonderlijk goed. De gebruikelijke route: Om te beginnen: Bar Gotcha, de bar van GoGo-Tours. Zij hebben in een jaar tijd aardig wat marktaandeel veroverd qua bieromzet,  goeie muziek, gezelligheid en een 'Photo-play apparaat' zijn daar debet aan. Daarna nog even tien minuten naar 'The President'. Deze bar was vroeger 'the place to be', maar kan nu het beste omschreven worden als een plaatselijk casino maar dan zonder de gokkasten. Het huidige publiek bestaat voornamelijk uit lokale franse bevolking die swingen op de muziek van de jaren 70 en een klein beetje jaren 80. Het bier smaakte hier overigens uitstekend. Na één uur is er alleen nog maar 'the Sweet'. Een kruising tussen een nachtclub en een disco. Een absolute aanrader om een aantal keren te bezoeken. N.B. de pinautomaat zit dichtbij en dat is maar goed ook want de bierprijzen hier binnen zijn ongeveer het driedubbele van wat er normaal betaald wordt. Je kunt hier goed dansen, maar pas op voor lokale dronken skileraressen....... met snor en kruipende koks uit Wales !!

Wanneer u alle andere reisverlagen ook heeft gelezen dan weet u dat wij ook altijd naar enkele restaurants gaan om daar van de lokale specialiteiten te proeven. Op verzoek van Pieter zijn we daarom naar 'Le Saint Moritz' geweest. Voor de statistieken: de eigenaar van deze toko was vroeger een landelijke ski-held. Enkele door hem gewonnen bekers zijn daar nog steeds te bezichtigen.

Mocht u in de gelegenheid zijn om hier eens een bezoekje te brengen dan kan ik u het gerecht (voor twee personen) aanbevelen welke wij hebben gegeten. Helaas ben ik vergeten om de naam van het gerecht op te schrijven daarom zal ik het voor u beschrijven: Het betreft een soort van middeleeuws martelwerktuig welke men vol geprikt heeft met gegrild vlees. Nog voor het serveren wordt dit op tafel geflambeerd met Whiskey of Grandmarnier. Het gerecht wordt geserveerd met 6 zelfgemaakte sausjes (waarvan mij de honing-, de peper- en de champignonsaus zijn bijgebleven). Een absolute topper.

Skilessen

Na een paar jaar geen ski-lessen meer genomen te hebben hadden we besloten om ons maar weer eens in te schrijven voor wat bijscholing. Wij realiseerden ons best dat er hier en daar wat foutjes in waren geslopen en daar wilden wij best wat aan doen. De groep was toch niet zo groot, dus op deze manier konden wij gelijk weer eens een beetje 'socializen'. Maar ja, welk niveau kies je dan ?? We gingen natuurlijk voor de gezelligheid (we hadden tenslotte vakantie) maar voelden ons ook een beetje te goed voor de absolute beginners. We kozen dus voor de middenweg namelijk de op één na hoogste skiklas. En met vier niveaus werd dit dus groep DRIE. De volgende dag stonden wij dus netjes zoals afgesproken te wachten bij het vertrekpunt onder de vlag met nummer drie. Eén ding viel toen gelijk op: het was bij ons aanzienlijk minder druk dan bij alle andere groepen. Langzaam werd ons duidelijk dat wij misschien wel de verkeerde groep hadden gekozen. In corbier had men namelijk wel vier niveaus, maar men begon met tellen bij de NUL. Met andere woorden wij hadden ons ingeschreven in het 'elite' klasje.............oeps !! Onze totale skiklas

Op verzoek van onze vrouwelijke skileraar werden wij naar boven gedirigeerd (de naam van haar is mij even ontschoten, maar je kunt haar herkennen aan haar blonde haar met snor. Bovendien spreekt ze alleen frans en is ze elke dag tot 's nachts laat in 'The Sweet' te vinden). Affijn, wij namen de lift naar boven. Tsja en hoe gaat dat als er weinig sneeuw ligt en de gemiddelde temperatuur regelmatig boven de 10 graden uitkomt ? Nou je begint over gras (glijdt prima), vervolgens een combinatie van sneeuw en modder en daarna over een stukje tapijt. Eenmaal in de lift passeerden we vanzelf de sneeuwgrens die op ongeveer 1.800 meter lag, de eerste driehonderd meter waren dus hoofdzakelijk groen. Op het hoogste punt was het wel goed wit, maar de kwaliteit van de sneeuw liet te wensen over. Het deed mij nog het meest denken aan de bekende 'Slush-puppy' die hier in Nederland bij de snackbar verkrijgbaar is (volgende keer nemen we limonadesiroop mee !!). Om ons een klein beetje uit te testen stelde ze voor om haar te volgen. Vijf seconden later was ze echter al uit het zicht verdwenen. We hebben daar zeker een paar uur flink afgezien. De rest van de week hebben we voornamelijk gebruikt om het carven (zonder stokken) te leren en zijn we flink te keer gegaan op de slalom. De laatste twee lessen die week zijn komen te vervallen omdat het warm water ging regenen. De sneeuwgrens schoof op tot ver boven de 2000 meter en werden we verplicht om uit te wijken naar andere skigebieden.

Val Thorens

Door de hevige regenval in twee dagen tijd waren een aantal elektriciteitskastjes onder gelopen en hadden kortsluiting gemaakt. Resultaat: geen operationele lift meer te vinden in heel het gebied Corbier. Omdat alle gasten in Corbier toch graag wilden gaan skiën had de reisleiding gezorgd voor een bus die ons naar Val Thorens zou brengen. Dit gebied ligt behoorlijk hoog en is daardoor sneeuwzeker. Deze bus was dan ook totaal volgeboekt en aangezien Robje en ik de laatsten waren die instapten kwamen we tot de conclusie dat de bus al vol zat (deze bus had minder plaatsen dan normaal). Gaan staan in de bus leek ons geen optie, dus even de schoenen verwisselen en snel met de auto de bus volgen. In de afdaling naar St jean d'Arves passeerden we de bus reeds na tien minuten. Deze tijdswinst gebruikten we om nog even snel inkopen te doen in de plaatselijke supermarkt. Henk: de broodjes waren heerlijk, nog bedankt voor die fles water, maar heb je nu uiteindelijk met die pot augurken gedaan ?? Brrrrr. Vervolgens is het nog ongeveer 10 a 15 minuten rijden tot Orelle (richting Turijn). In Orelle kun je namelijk de gondellift nemen die je naar een achter ingang brengt van Val- Thorens. Met de skipas van Corbier krijg je hier overigens flinke korting.

Skiën in Val Thorens was geweldig, mede door de goeie sneeuw die de vorige dag was gevallen. Het viel wel op dat maar weinig mensen gebruik maakten van dat mooie gebied in de richting van Orelle. Voor veel mensen was de 40 meter lopen waarschijnlijk een reden om in de buurt van Val Thorens te blijven. Natuurlijk zijn we ook even naar het centrum van VT geskied. Ondanks het feit dat het naseizoen reeds was afgelopen was het enorm druk op de pistes. Dat resulteerde dan ook in flinke rijen voor de liften. Eénmaal hebben we meer dan een uur in de rij gestaan. Het had veel weg van de bekende 'pretpark-taferelen'. Vanaf de terrasjes was het overigens een stuk leuker; een heerlijk zonnetje en natuurlijk de 'high society' om naar te kijken, immers in Val Thorens gaat het erom om te zien en gezien worden !!