2003.. .. 2004 

'Goodbye ski's .......hello snowboard'. Inderdaad dudes, na vele jaren van twijfel moest het er toch eens van komen; dus eindelijk de stoute schoenen aangetrokken en boarden met die hap. Om niet in de verleiding te komen om toch de ski's te pakken koos deze Yeti voor dit voortreffelijk georganiseerde snowboardcamp. De reis werd overigens mede georganiseerd door Uncle(s) snowboardshop in Zierikzee (zie ook http://www.uncle.nl). Dit jaar viel de keuze op de Oostenrijkse gezelligheid in Bruck (bij Zell am See) waar we met ca. 50 personen verbleven in Gasthof Lukas Hanzl.

Qua voorbereiding ging het dit jaar anders dan anders. Na een tip van mijn collega Mark over deze reis, besloten Walter, Monica en Rob ook mee te gaan omdat deze reis precies in de kerstvakantie viel en dat is natuurlijk wel zo makkelijk als je in het onderwijs werkzaam bent. We kregen ook door dat er een feestje bij zou zitten met als thema 'Cowboys and Indians'. Geen idee wat we konden verwachten, maar we waren gewaarschuwd dat we niet underdressed moesten komen. Nadat Rob zijn indianenkostuum had aangemeten met bijbehorende vredespijp begon hij ook trouw iedere dag met zijn sneeuwdans (een moderne versie van de regendans). Dit was dan ook dringend nodig want twee weken voor vertrek waren alle bergen nog groen. Gelukkig gaven de weergoden hieraan gehoor. Helaas is het ons niet meer gelukt om nog een wigwam te scoren. Achteraf had deze perfect gestaan op ons balkon (volgend jaar beter zullen we maar zeggen). 

In 2003 nog net ff de Kerst mee kunnen maken in Nederland om vervolgens na 2 uurtjes slaap door te rijden naar Oostenrijk. Om Half vijf  's ochtends zijn we uiteindelijk compleet met afgeladen skibox weggereden uit Breda. In de auto: Walter, Rob, Monica, Ingmar en SLIBLO (onze vrouwelijke navigator............gelukkig had ze niet zo veel bagage). Onderweg hebben we tot Koblenz veel last gehad van wind en regen, daarna werd het gelukkig een stuk beter. Onderweg bij een wegrestaurant (formule-1 circuit Hockenheim) een ontbijtje  met koffie geregeld om daarna nog een paar uurtjes in de auto te zitten. En vooral dat laatste stukje tussen München en Salzburg viel flink tegen. Een lange file richting de Alpen zorgde voor veel vertraging. Uiteindelijk zijn we om 15.10 uur aangekomen in Bruck.

Nadat we een mooi plekje hadden gevonden voor de auto konden we direct onze bagage kwijt op onze kamer (304). Voor insiders: het was die kamer direct naast die van 'Limbo' (die overigens getrouwd is met 'Limba') en om het echt moeilijk te maken het zijn de pappa en mamma van 'Limbies'.......drie maal raden waar ze vandaan komen ? Afijn, na een paar keer de trap op en af te zijn gelopen ploften we neer op één van de banken beneden in de buurt van de Bar. De eerste halve liter bier van 1,50 Euro ging er dan ook goed in. Het was te laat om nog een afdaling te maken dus tijd om het dorpje maar eens te bekijken. Bruck beschikt over één kerk, een slager, een pizzeria en een batterij aan hotels. Aan de namen van de hotels te zien zijn ze allen eigendom van dezelfde familie. Tevens hebben we deze middag in Bruck kennis gemaakt met lokale traditie: curling (althans een variant hiervan). Het door ons gegenereerde Hollandse applaus werd stiekem in dank aanvaard. 

Eten: Elke dag werd er om 18.00 uur in een ander hotel in de Zellerstrasse het driegangendiner geserveerd. De naam van het hotel ben ik vergeten, maar je kunt het eenvoudig vinden want er staat een enorme 'koe' buiten de deur. Indien men door de ramen kijkt dan is de kans groot dat men twee a drie serveersters ziet lopen met geschatte snelheid van 40 kilometer per uur. Dit was namelijk ook de snelheid waarmee wij onze maaltijden geserveerd kregen, maar daar wil ik beslist niet negatief over doen. Twee maaltijden sprongen er duidelijk uit: namelijk het vijfgangendiner met 'oud-en-nieuw' en het opmaken van alle restjes (een dag later) waarbij we middels een lopend buffet een geweldige maaltijd in de keuken aangeboden kregen. Helaas heeft niet iedereen hiervan kunnen genieten omdat eerder deze week ca. 20 personen last kregen van hun maag. Was het dan toch de keuken... ? Op de piste is er keuze genoeg qua restaurants. Helaas is het in het hoogseizoen wel vaak vechten voor een zitplaats. De beste plek om te lunchen was toch wel de 'Big-Apple' in Kaprun. Dit zelfbedieningsrestaurant gelegen op 2.450 meter is bijzonder groot qua opzet en werkelijk van alle gemakken voorzien (o.a. een Aziatisch eiland, pastahoek, grillcorner en zelfs een apparaat dat verse jus d'orange produceert; helemaal top ! 

Snowboardlessen: Zoals gezegd hebben we deze vakantie geheel opgeofferd om te gaan snowboarden. En dat betekende inderdaad in het begin even doorbijten. De snowboardlessen en clinics werden gegeven in drie groepen: de beginners, gevorderden en de cracks. Onze groep met beginners kregen perfect les van Bastiaan. We begonnen met onze conditietraining op een beginnerpiste (vanwege het ontbreken van liften) maar al snel maakten ook wij de stap naar de eerste blauwe pistes. Het bleek uiteindelijk het verhaal van de 10 kleine negertjes te worden; elke dag vielen er namelijk een aantal personen af waardoor we na drie dagen werden toegevoegd aan de groep gevorderden. Er werd tijdens de lessen niet alleen aandacht besteed aan de techniek en de houding, maar ook aan bijvoorbeeld het afstellen van het materiaal. Voor de liefhebbers was er ook testmateriaal aanwezig van o.a. Burton, SantaCruz, Nitro en Forum. Na het snowboarden was het tijd om te relaxen dus liepen we linea recta door naar onze lekkere warme sauna. 

Oud-en-nieuw: Het absolute hoogtepunt van de week. Al maanden lang was bekend dat het thema van de jaarwisseling: 'cowboys & Indians' zou worden. Het was dan ook maar goed dat ik niet 'underdressed' ben verschenen, werkelijk iedereen had 'veel moeite gedaan om er zo origineel mogelijk uit te zien. Na het diner gingen we met z'n allen stevig indrinken (verkleed) in onze eigen Saloon. Er werden prijzen weggegeven aan de mensen met de origineelste kleding en vervolgens werd het aftellen naar 0.00 uur 2004. Iets wat ik totaal niet had verwacht was de hoeveelheid vuurwerk die daar werd afgestoken. Ik had gedacht dat er in verband met milieu en lawinegevaar geen vuurwerk mocht worden afgestoken, maar dat bleek allemaal behoorlijk mee te vallen. De knallen waren zelfs zo hard dat we onze eigen champagnekurken niet konden horen ploppen. Het deed overigens niets aan de smaak af van dit heerlijke vuurwater.........Uch! Om ca. 01.00 uur gingen we verder feesten in een tot disco omgebouwde feestkelder van een dichtbij gelegen hotel. De lokale bevolking keek z'n ogen uit toen er 50 personen binnen kwamen geheel gekleed als cowboy of Indiaan. Het werd een bijzonder gezellige avond. Na afloop gingen de meeste mensen letterlijk kruipend terug door de straten van het steenkoude Bruck.

Donderdag.......Happy New Year !! Deze ochtend maar ff geen wekker gezet; we werden dan ook later wakker dan normaal. Hierdoor ook het ontbijt gemist. Maar we voelden ons verre van fit en echt veel honger hadden we niet. Om 13.00 uur hebben we boven op de berg in het zonnetje een groepsfoto gemaakt en zijn daarna met 50 man hand-in-hand naar beneden gekomen op de snowboard. Een aantal toeristen die we onderweg tegen kwamen zijn zich rot geschrokken.   

VW-Golf: direct na aankomst in Bruck werden we er op gewezen dat er een 'bobbel' op de linker voorband zat van de auto. Het leek ons inderdaad veiliger om dit wiel te vervangen door het nog nooit gebruikte reservewiel. Natuurlijk werd dit karweitje zo lang mogelijk uitgesteld want we wilden immers nog niet denken aan de terugreis. Twee dagen voor vertrek hebben we toch maar eens voor alle zekerheid gekeken of dit allemaal wel zo simpel was als dat wij dachten. Mijn argwaan bleek terecht; op de bouten zaten zwarte doppen die op het eerste gezicht alleen met een inbussleutel konden worden verwijderd. Het bleek gelukkig loos alarm want het bleken sierdopjes te zijn. Het verwisselen van het wiel werd wel uitgesteld tot de dag van vertrek (en dat bleek niet zo slim........).

's Ochtends waren we extra vroeg opgestaan met de intentie om na het ontbijt snel te vertrekken. Vol goede moed probeerden we het wiel te verwisselen. Al snel kwamen we er achter dat de lichtmetalen velgen van deze auto waren voorzien van 'anti-diefstal-bouten'. Om deze te verwijderen dien je in het bezit te zijn van een speciale VW-sleutel die normaal gesproken gewoon wordt meegeleverd met de auto. Helaas niet bij mijn auto. Mopper...mopper....tja daar sta je dan met je koffers reeds ingepakt. Dan maar de ANWB gebeld, we waren tenslotte niet voor niets lid en hadden daarnaast een reis-en-kredietbrief. Via de alarmcentrale in Nederland werden we doorverwezen naar het steunpunt in Innsbruck waar ze ons ook niet konden helpen. We kregen het nummer van de Oostenrijkse ANWB en probeerden in ons beste Duits het probleem uit te leggen (oh ja...Reifen is Duits voor banden). Ik begreep uit het gesprek dat er binnen 20 minuten een monteur langs zou komen. Na 20 minuten helaas geen bezoek van deze monteur, maar wel een telefoontje. Hij stond namelijk in Bruck, maar dan wel het plaatsje in Tirol (blijkbaar zijn er meerdere steden/dorpen met dezelfde naam ???). Hij was wel zo vriendelijk om zijn collega in Zell am See te bellen. Deze verscheen na een uurtje en wist ons na vijf minuten te vertellen dat hij ons ook niet kon helpen. Er was maar één oplossing: we moesten maar naar een lokale VW-dealer gaan. Gelukkig zat er in Zell am See een grote VW-dealer.......... alleen jammer dat deze gesloten was op zaterdag. Met de moed der wanhoop zijn we toch maar stiekem gaan kijken een troffen daar een monteur aan die privé aan het klussen was. Hij bleek na veel zoekwerk de juiste sleutel gevonden te hebben. En met de auto op de brug gaat het verwisselen van een band ineens een stuk sneller. Nadat we de monteur voorzien hadden van een fooi pikten we Rob op bij het hotel en begonnen we aan onze terugreis van 15 uur. Leve de files. Onderweg konden we uitgebreid genieten van het fraaie winterlandschap. Uniek was dat de Oostenrijkse sneeuw nog steeds met een behoorlijke laag op onze auto zat bij thuiskomst. Bovendien begon het gek genoeg vanaf Roosendaal weer te sneeuwen. Cool om op deze manier je vakantie te eindigen !!

Zell am See beschikt over ca. 130 kilometers aan piste, waarvan 70 procent boven de 1.400 meter ligt. Deze pistes kunnen worden verdeeld in: 50 blauw, 60 rood en de rest zwart. Bij slechte condities konden we uitwijken naar het aangrenzende Kaprun.

Onze speciale dank gaat uit naar: Fred, Jeroen, Krijn en Bastiaan !!