Kirchberg 2002   

Nog maar net terug uit Tignes, kreeg ik vervolgens de vraag of ik meeging voor een weekendje naar Oostenrijk. Tsja en wat doe je dan ? Nou die keuze was voor mij natuurlijk niet zo moeilijk. De heimwee naar het altijd gezellige Oostenrijk werd mij toch al te groot, dus dan maar zo snel mogelijk de koffers pakken. Kirchberg here we come !!

Niets ten nadelen van de Franse Alpen, maar er komt een moment dat je terug wilt naar het land dat bekend staat om z'n gastvrijheid, gezelligheid en après-ski activiteiten. Van die leuke kleine dorpjes waar de bekende Tiroolse deuntjes reeds op de piste te horen zijn en waar de dag om vier uur 's middags niet ophoudt, maar juist begint. En wat te denken van schnitzel, Goulashsoep, Apfelstrudel en Kaiserschmarn ............ Kortom het werd weer eens tijd om terug te gaan naar Oostenrijk.

Op 8 maart 2002 vertrokken wij (Robin, Kees en ik) voor een lang weekend naar Kirchberg. Met drie man in een VW Golf blazen over de Duitse snelwegen richting Oostenrijk. Omdat wij 's nachts reden hadden we de snelweg voor ons zelf. Helaas werd er in Duitsland ook veel aan de weg gewerkt met verscherpte verkeerscontroles dus was het goed opletten. Zo rond München namen we de zuidelijke route richting Kufstein en Wörgl. Daar wij geen gebruik maakten van de autosnelweg hadden wij geen autovignet nodig. Overigens is dit vignet altijd nog veel goedkoper dan de tol die je moet betalen voor de Franse snelwegen.   

Kirchberg vormt samen met Kitzbühel, Jochberg en Pass Thurn één groot skigebied, het Grossraum Kitzbühel, ofwel 'Kitz'. Hieronder valt ook wereldberoemde 'Hahnenkamm', waar ieder jaar de wereldbekerafdaling wordt gehouden. Er zijn in totaal 59 liften die allemaal met dezelfde skipas toegankelijk zijn. Er liggen 165 kilometer geprepareerde pistes klaar waarvan ca. 80 kilometer breed en vlak is en daardoor bijzonder geschikt voor carveskiërs. Kirchberg is al jaren een zeer bekende bestemming bij het Nederlandse wintersportpubliek en heeft dan ook eigenlijk geen toelichting nodig. Kirchberg beschikt bovendien ook over een verlichte rodelbaan. Helaas hebben wij hier geen gebruik van gemaakt.

Na een uurtje of negen in de auto te hebben gezeten arriveerden wij in Kirchberg. De weergoden waren ons gunstig gezind want het leek op dat moment wel zomer. Dit was ook goed te zien aan de omringende bergen; deze waren namelijk zo groen als gras. Voor het skiën hoeft dit overigens geen probleem te zijn, want het dorp ligt vrij laag (zo rond de 1.000 meter) ten opzichte van de pistes. Wij hadden ons huiswerk gedaan en van te voren ff op Internet gekeken en dus wisten wij dat er in hoger gelegen gebieden nog mooie afdalingen gemaakt konden worden. Affijn éénmaal in Kirchberg stopten wij direct bij het Pension (Margreiter) dat Robin voor ons had gereserveerd. Omdat het hoogseizoen zojuist achter de rug was werden er bodemprijzen gerekend. Per persoon waren we rond de 17 Euro per dag kwijt (kamer plus ontbijt). De inrichting van de kamer bestond uit drie ruime bedden, een aparte wastafel, een douche en toilet (werden overigens om de dag schoongemaakt). Bij het ontbijt werden er Keiserbrötchen geserveerd met diverse soorten beleg. Daarnaast had men ruim keuze uit verse jus d'orange, koffie thee, etc. Gekookte eitjes konden extra worden besteld voor 0,50 Eurocent. Naast het pension is er ruimte om de auto te parkeren en ook voor de ski's en de snowboards heeft men een bergruimte. De enige kanttekening die wij konden maken (maar dat vond ik niet zo'n probleem), was de locatie direct aan het spoor. 's Nachts rijden er namelijk diverse goederentreinen langs waardoor je soms letterlijk uit de bed trilt. Onze complimenten verder voor de gastvrijheid die wij hebben mogen ontvangen !!

Het was deze week beslist geen topdrukt maar toch hadden wij elke ochtend tijdens het ontbijt gezelschap van enkele heren uit Limburg. Vanuit beide groepen werden er sterke verhalen uitgewisseld van de vorige dag. Deze heren (pensioen gerechtigde leeftijd inmiddels bereikt) bleken namelijk regelmatig de plaatselijke nachtclub te bezoeken. Ze hadden de vrouwen thuis gelaten en het tempo van vroeger weer opgepakt namelijk: 8 uur skiën, 8 uur feesten en 8 uur slapen. Ik heb met Kees en Robin afgesproken dat wij dit over 30 jaar ook nog eens over doen hahahha................

Nadat we voor Robin een zonnebril hadden gekocht en ski's gehuurd, gingen we 's middags skiën in Pass Thurn (hoger gelegen gebied van Kirchberg). Er reden vanuit Kirchberg constant bussen naar dit gebied. In Kitzbühel moest je dan wel overstappen. Achteraf hadden we misschien beter met de auto kunnen gaan ?! Op de terugweg had de versnellingsbak van deze bus er namelijk geen zin meer in. Dit lijkt in eerste instantie niet zo erg, maar tijdens een afdaling met haarspeldbochten komt dit in een totaal ander daglicht te staan kan ik u vertellen. Nog voordat we gingen skiën zijn we ook nog wat gaan eten op het terras van Hotel Holzer http://www.hotelholzer.at. Deze locatie kan ik u van harte aanbevelen. Het eten was er goed, betaalbaar en de bediening was super (hierbij nog de groetjes aan die leuke serveerster.......). Met een juist gedoseerde hoeveelheid alcohol (dat biertje smaakte uitstekend) stapten wij uiteindelijk op de ski's. Ondanks de warme omstandigheden viel er toch nog redelijk te skiën, maar het was wel behoorlijk hard werken in die papperige sneeuw. Een ware aanslag op de bovenbenen (of was het dan toch de alcohol ??)

Kaprun vormt samen met Zell am See de 'Europa Sportregion'. Hier kan het hele jaar worden geskied, vanwege de enorme gletsjer onder de Kitzsteinhorn. Het gebied bestaat in totaal uit 130 kilometer pistes in diverse moeilijkheidsgraden en 60 liften. Je vindt er prachtige brede afdalingen (zoals op de foto boven is te zien), maar ook veel rode en zwarte pistes voor de gevorderde skiërs. Het gebied kan zeer sneeuwzeker genoemd worden, want ca. 70 procent van de afdalingen bevindt zich boven de 1.400 meter. De beroemde Gletscherbahn naar Kitzsteinhorn (3.029) biedt tot in het voorjaar sneeuwzekerheid.

De tweede dag hadden we tijdens het ontbijt besloten om met de auto naar de skipiste te rijden. Hiermee waren we dus niet afhankelijk van de pendelbussen en wisten dit keer zeker dat we niets van de apres-ski zouden missen. Echter eenmaal in de auto zagen wij op de kaart dat het plaatsje Kaprun met de auto ook haalbaar was. We besloten om hier naar toe te rijden om op deze manier nog meer van Oostenrijk te zien. Vanuit het centrum van Kaprun volg je de weg naar de Gletsjer. Ook is het mogelijk om onderweg de maiskogelbahn te nemen. Echter deze afdalingen bieden weinig uitdaging en zijn bovendien niet verbonden met de hoger gelegen gletsjerbanen. Met de auto kun je tot aan Kitz (900) rijden alwaar je gebruik kan maken van de behoorlijk grote parkeerterreinen. Om dicht bij de lift te parkeren moet je dus vroeg aanwezig zijn. Wanneer je dus net als ons later arriveert bereid je dan voor op een flinke wandeling. Van de ramp van vorig jaar met het treintje is gelukkig niets meer te zien. Het treintje is vervangen door één van de modernste kabelbanen in Europa (veel comfort, geen last van wind, grote capaciteit, etc.) Wachttijden behoren dan ook in het lager gelegen deel tot het verleden. Echter de problemen bij de aansluitende lift op ca 2.400 meter zijn des te groter. Deze lift is namelijk nog niet voorbereid op deze grote capaciteit. Hier ontstonden dus wel grote rijen met mensen (zie onderstaande foto's). 

Bij het zien van deze rij gingen we maar iets eerder lunchen. Vanaf het terras konden we onder het genot van een glühwein en een biertje prima zien wanneer de lift weer toegankelijk was.  Voor een dagpas betaalden wij 32,50 Euro. Het gebied is geschikt voor de keycard of de Swatch access. Zelf heb ik deze chip in mijn handschoen zitten. Dit is handig want hierdoor hoef je niet elke keer je skipas te voorschijn te halen bij het passeren van de verschillende toegangspoorten. De sneeuwkwaliteit was aanzienlijk beter dan in Pass Thurn. Een kenmerk van Kaprun vond ik de pistes; er was namelijk totaal geen verschil tussen de geprepareerde gedeeltes en off-piste. Overal en aan elke kant van de berg kon je namelijk een afdaling maken en deze pistes liepen dan vervolgens weer in elkaar over (erg onoverzichtelijk, maar niet minder leuk). Een top dag !! 

Biertje ?.......

Hintertux is één van de plaatsjes die behoren tot Tux im Zillertal. In het dal liggen verder de in typisch Tirolerstijl opgetrokken dorpjes Madseit, Juns, Lanersbach en Vorderlanersbach. Dankzij de gletsjer kan men in Tux 365 dagen per jaar sneeuwpret hebben. In Tux is imiddels Oostenrijks modernste gondelbaan aangelegd, waardoor zonder problemen de 'Gletsjerhütte' op 3.250 meter hoogte bereikt kan worden. De gletsjer is over het algemeen vrij vlak en de pistes zijn geschikt voor beginners. De gevorderde skiërs kunnen zich uitleven op de zwarte pistes in de buurt van de Lärmstange lift. Het gebied kent in totaal 119 kilometer piste waarvan 66 rood en 14 zwart (bron: sneeuwtips Nederlandse Skivereniging). http://www.hintertux.at

De derde dag hadden we besloten om naar Hintertux te rijden. Ook dit was weer een hoog gelegen gebied dus sneeuwzeker. De reis hier naar toe duurde wel iets langer dan naar Kaprun, maar was dan ook absoluut de moeite waard. Prachtig weer en een mooie omgeving zorgde ervoor dat het beslist geen straf was om hier een uurtje voor in de auto te zitten. Ook hier word je bij aankomst naar parkeerterreinen geleid. Als extra service werden we met gratis pendelbussen voor de deur van het liftstation afgezet. En éénmaal boven dan zie je gelijk die elementen die skiën juist zo leuk maken namelijk: Pulverschnee und Sonnenstrahlen. Helemaal Top. Hintertux kent diverse uitdagende pistes en is ons bij uitstek goed bevallen. Opvallend hier is dat het tegen het einde van de middag het juist aan de piste gezellig begint te worden. Een DJ zorgt vanuit zijn staande gondel buiten voor de nodige passende Tiroolse après-ski muziek. De prijzen voor de verschillende drankjes zijn bovendien erg goedkoop.

Mayrhofen: zo rond de klok van vier uur houden we het voor gezien en besluiten we om de après-ski activiteiten voort te zetten in Mayrhofen. Wij hadden ons namelijk laten influisteren dat er flink gefeest werd in Mayrhofen. En ze hadden gelijk. Ik schat dat zo'n 800 wintersporters flink uit hun dak gingen in de populairste tent in Mayrhofen: 'The Ice Bar'. http://www.icebar.at Bijna alle drankjes (voor 80 procent Grolsch halve liters) gingen daar voor vier Euro over de bar. Binnen in deze toplocatie bevond zich een gezelschap uit alle uithoeken van de wereld (Nederlanders, Duitsers, Belgen, Polen, Amerikanen, etc.) Dit is werkelijk de beste après-ski toko waar ik ooit ben geweest.

Op het moment dat we honger kregen zijn we terug gereden naar Kirchberg om daar de zoveelste Schnitzelburger te eten bij Mc' Hansi's en daarna snel door naar onze vaste stek de 'London pub' in Kirchberg http://www.londonpub.at . Ook hier weten ze wat feesten is. De bar die dit jaar door een vaste groep Nederlanders werd gerund kwam elke dag zo rond 18.00 uur flink los met veel carnaval muziek. Met een bierprijs van 2,40 Euro en de nodige fooi werd je regelmatig door het personeel getracteerd op diverse soorten Schnaps (zie ook de foto's op de site van de Londonpub). Het stapelen van de bijbehorende glazen was daar een soort van traditie. Na de London Pub zakten we vaak af naar 'Der Tiroler' http://www.der-tiroler.cc 

 Conclusie: Een lang weekend wintersport in Oostenrijk is absoluut voor herhaling vatbaar !!